Kultura Zuzendaritza Nagusia - Vianako Printzea Erakundea
Vianako printzearen saria 1996
Pablo Antoñana Chasco (Viana, Nafarroa, 1927-Pamplona, 2009) idazlea izan zen. Francisco Navarro Villoslada idazlearen etxe berean jaio zen, gaur egun tokiko liburutegi publikoaren egoitzan. Jaio eta gutxira, aitak, maisuak, Ekuatore Ginera emigratu behar izan zuen arrazoi ekonomikoengatik, eta semeak bost urte zituela itzuli zen. Aitaren tutoretzapean ikasi zituen lehen letrak, eta, geroago, Logroñoko ikasketak egin zituen. Irakasle Eskolan graduatu zen. Azkenik, Zuzenbidean lizentziatu zen Zaragozako Unibertsitatean. Bertan, Almenara literatur aldizkaria sortu zuen José María Aguirre etorkizun kritiko literarioarekin, eta prentsan bere lehen kontakizunak eta kolaborazioak argitaratzen hasi zen. 1953an Sansol, Desojo eta El Busto udaletako idazkari-lanpostua lortu zuen, eta kargu hori 1988an bete zuen erretiroa hartu arte.
Kontakizun laburraren eta literatura-binetaren maisu bat izan zen. Prosa bikain batekin erreproduzitu zituen landa-mundua, bertako pertsonaiak, ohiturak eta fantasiak. Haurtzaroan eta gaztaroan ezagutu zituen, eta haren obra osoa inspiratu zuten. Lan horretan, Diario de Navarra egunkarian 1962tik 1977ra bitartean argitaratu zituen literatura-piezak nabarmentzen dira, Las tierras y los hombres izenburupean. Gaur egun Nafarroako errotatiboen, Diario de Noticias egunkariaren, Egin egunkariaren eta Gararen ohiko kolunnista ere izan zen. Bibliografiaren beste izenburu nabarmen batzuk, eleberriez eta kontakizunez osatuak, honako hauek dira: Cassou kapitaina (1959), No estamos solo (1961), El tiempo no está con nosotros (1961), La cuerda rota (1961), El sumario (1964), Pequeña crónica (1972), Relato cruento (1977), Noticias de la Segunda Guerra Carlista; Memoria, divagación, periodismo eta Miniaturas (1999).
1961ean, "Ciudad de San Sebastián de Cuentos con El tiempo" saria eman zioten. Ez dago gurekin, eta urte berean "Sésamo" saria jaso zuen, bakarrik ez gaudelako. Finalista izan zen Nadal sarian, La cuerda rota (1995. urtera arte argitaratu gabeko eleberria) sariarekin. 1972an Gipuzkoa Nobela saria jaso zuen kronika txikiarekin. 1979ko ekainetik Eusko Ikaskuntzako kide izan zen, eta 2007an Irujo Etxea Fundazioaren Manuel de Irujo saria jaso zuen.
